COLUMN – Paul Scheerder

Eind 2016 deed een prachtige documentaireserie veel stof opwaaien in schuldenland: ‘Schuldig’. Deurwaarders, incassobureaus, cliënten en politici werden wakker geschud door de zeer indringende serie, die ging over de bewoners van de Vogelbuurt in Amsterdam-Noord, een van de armste wijken in ons land.

Meer dan een miljoen kijkers zaten zes weken lang op maandagavond voor de buis. De reacties waren gigantisch. Na afloop van de serie trokken de maaksters en hoofdpersonen door het land en bespraken voor uitverkochte zalen de schuldproblematiek en vooral de schuldenindustrie.

‘500 Procent op een vordering voor kosten is niet ongebruikelijk’ 

Vrouwen binnen de opvang komen niet zelden met een schuldenlast binnen. In veel gevallen gaat het om door een partner veroorzaakte schulden, waarvoor zij door hun huwelijk mede verantwoordelijk zijn. De schuldenindustrie treft elke schuldenaar, dus ook die binnen de opvang. 500 Procent op een vordering voor kosten is niet ongebruikelijk. Aan het grote schandaal van die industrie is tot nu toe, ondanks 'Schuldig', nog niets gedaan. We hopen van harte, dat onze nieuwe regering ingrijpt.

En dan nog dit: tegenwoordig zijn er op tv deurwaarders te zien in allerlei programma’s, die zich voordoen als zeer meevoelende hulpverleners. In de praktijk kom ik die zelden tegen. Deurwaarder Ed uit de serie is een uitzondering. Vooral bij vrouwen in de opvang, die toch al omkomen in de problemen, is een beetje gevoel zeer welkom.